Ten obszerny cytat powinien w zasadzie pojawić się czwartego czerwca, ale książkę Paźniewskiego zacząłem czytać dopiero niedawno, a szkoda czekać do następnej rocznicy:
„Właściwie kiedy Polska odzyskała niepodległość? Czwartego czerwca 1989 roku, gdy podobno skończył się komunizm, jak to ustaliła pewna aktorka? Czy przyjąć to za pewnik? A może był to jeszcze jeden kalambur z kabaretu? Każdy ma takiego Tacyta, na jakiego go stać. Polska niepodległa czwartego czerwca 1989 roku? Z rosyjskimi dywizjami w stanie stałej gotowości bojowej, uzbrojonymi w broń atomową? Wolne żarty! Każda polska decyzja po tej dacie musiała być ograniczona w swej suwerenności przez samą świadomość tej obecności.
Marszałek Józef Piłsudski uważał nie bez racji, że państwo, na którego terytorium, wbrew jego woli, stacjonują siły zbrojne obcego mocarstwa, tak naprawdę suwerenne nie jest, dlatego aż do swojej śmierci uporczywie wbijał do głów polskim politykom, że żadnych obcych wojsk na terytorium Rzeczpospolitej pod żadnym pozorem wpuszczać nie należy. Przy takim spojrzeniu na dzieje najnowsze może okazać się, że Polska współczesna na pewno odzyskała niepodległość w sobotę, osiemnastego września 1993 roku, ponieważ w tym dniu po godzinie 11 ostatni rosyjski czołg opuścił przejście graniczne w Terespolu i odjechał na wschód. Za kilka czy kilkadziesiąt lat dla historyków będzie to data graniczna między obcą dominacją a wolnością. Obecnie nie mamy jeszcze świadomości, jak ważne było to wydarzenie.
(...)
Niestety jako zbiorowość postaraliśmy się dla tej daty o niezwykle kłopotliwe sąsiedztwo, które dyskredytuje nas jako społeczeństwo. Otóż odzyskawszy pełną suwerenność w sobotę osiemnastego września 1993 roku po godzinie 11, już następnego dnia, tj. w niedzielę, dziewiętnastego września 1993 roku w godzinach nocnych, w demokratycznych wyborach przekazaliśmy władzę w ręce ugrupowania politycznego, które zorganizowano za pieniądze Kremla (śledztwo w tej sprawie bardzo szybko ukręcili łeb sami zainteresowani).
(...)
Polska była w pełni niepodległa od godziny 11, osiemnastego września 1993 do godzin nocnych następnego dnia, tj. dziewiętnastego września 1993 roku, czyli jakby nie liczyć zaledwie półtora dnia”.
(Włodzimierz Paźniewski, Karawele na wietrze, Katowice 2005, s. 73-75.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz